Yanı başındakine uzak kalmış insanlıktan, kilometrelerce ötesine destek olmasını bekliyoruz. Korkarım ki daha çok bekleriz…
Hadi itiraf edelim desek kimse çıkıp dürüstçe söylemez ama görülen köyde kılavuz istemez. İnsanlık dediğim sen, ben, o hepimiz.
Yanı başımızı görmez hale geldik. İyilik yapmaktan korkar olduk. Kötülüklere şaşırmaz,  iyiliklerde art niyet arar olduk.  Komşusu açken tok yatmayan milletten, komşusunun kim olduğunu bile bilmeyen millet olduk.
Müslüman ülkede kuşlar dağlarda aç kalmasın diye dağlara buğday serpen örneklerden, bırak mahalledeki yan apartmandaki aç kalanı bilmez olduk. Herkesin kendi telaşında, derdi olanı bilmez olduk. Bildiklerimizi görmez olduk. Gördüklerimize türlü bahanelerle uzak durur olduk.  Aman ben mi kurtaracağım dünyayı diyenler tabi ki ben olmadan olmaz deseydi her şey çok değişirdi. Çöp kutusuna atsaydı herkes çöpünü, kim yerde çöp görürdü.  İlişkiler sevgi ve saygıya dayansaydı. Herkes koşardı destek olmak için. Saygı karaktere layıktı. Diplomalara verildi. Edep her insanın hakkıydı.  Edepli olan artık yiğit bilindi. İyi niyeti salakça bir hale getirdiler. İyileri saf bilip sömürdüler. Yok diyene eleştirinin alasını reva görenler, aldığı çöpü çok görülür oldu. Elinde olanı verenin de değirmenin suyunun çetelesi soruldu. İyilik artık sözlerde kaldı.  Kimse çıkarsız iyilik yapamaz o masallarda kaldı diye anlattı. Dilenen karşısındakini kandırdı.  İsteyene vermek bir hayli zorlaştı.  Allah için veren nereye gittiğinin derdine düştü.  Oh yan gel yat diyen başkasının hakkının peşine düştü. Bir insan kurtulsa diye çıkarsız emek verenin niyetini şov yaptılar. Bu tavırla insanı iyi olmaktan soğutmaya çalıştılar. Hastalar bir köşede ne yaşarsa yaşasın. Hayata karışama çabası, bak iyi ki bunları yapabiliyor diye algılansın. Hoşuna gitmeyen muhatap oldu sorunlu, asosyal. Hoşuna giden çıkarı bitene kadar. Aşını paylaşan ender bulunuyor. Hey gidi öyle bir hal oldu ki insanlar yemediğini dağıtıyor. Kendine alırken bonkör bonkör, başkasına alırken cömertliğine nankör. Dayak atanı görürsek on metre öteye gideceğiz. Aman İyilik edersek başımıza ne gelir diye neredeyse kör taklidi yapacağız. Herkes bir melankolik. Herkes te hep kendicilik.
Ondan sonra da nerde bu insanlık. Yanı başındakine kör olan, kilometrelerce uzaktakini görür mü? Kulaklarına nefsini tıkayan, mazlumun sesine kulak verir mi?  Hey gidi insanlık.  Sende düştüğün bu haline üzülüyorsundur.  Olsun iyiler az da olsa çok var. Azlar çoğu zaman çok olurlar. Ümitvarız. Ümit imandan. Korku şeytandan. Bir ben kurtaracağım dünyayı var mı bir sözü olan. Varsa çıksın kurtarsın da görelim.  Herkes cürmü kadar yer kurtarsın. Lafla olmaz. Kurtaran çıksın karşıma.  Haydi hodri meydan…